Miesięczne archiwum: lipiec 2016

Captan 80 WG

Captan 80 WG- niezawodny fungicyd w ochronie przed parchem

Captan 80 WG

Captan 80 WG jest środkiem grzybobójczym w formie granul do sporządzania zawiesiny wodnej o działaniu kontaktowym, przeznaczonym do stosowania zapobiegawczego w ochronie roślin sadowniczych przed chorobami grzybowymi. Środek przeznaczony do stosowania przy użyciu opryskiwaczy sadowniczych.

Zalety

  • wysoka skuteczność potwierdzona przez ponad 5.000 doświadczeń wykonanych na świecie w wielu uprawach.
  • niezawodność w różnych warunkach pogodowych czy fazach rozwojowych rośliny potwierdzona przez niezliczoną ilość skutecznych zabiegów wykonanych przez sadowników
  • odporność na zmywanie dzięki bardzo dobrym właściwościom pokrywania liści
  • łatwość mieszania z wieloma środkami ochrony roślin dzięki doskonałej formulacji Captan 80 WG. Zapewnia to idealne rozwiązanie w strategii ochrony sadów przed rasami odpornymi na parcha jabłoni.
  • bezpieczeństwo dla roślin – najbardziej bezpieczny fungicyd w kategorii fungicydów kontaktowych niezależnie od fazy rozwojowej roślin w której jest stosowany. Brak negatywnych skutków stosowania (np. oparzenia liści i kwiatów, ordzawienia owoców itp.
  • zalecany do integrowanej produkcji – niska toksyczność dla fauny pożyteczne bezpieczeństwo dla operatora – brak pylenia, brak rozważania i niepotrzebnego kontaktu ze środkiem – bezpośrednie wsypywanie do beczki opryskiwacza
  • szerokie zastosowanie w wielu uprawach na całym świecie

Zawartość substancji czynnej

kaptan (związek z grupy ftalimidów) – 800 g/kg (80%)

Sposób działania

Fungicyd o działaniu kontaktowym do stosowania zapobiegawczego i interwencyjnego w ochronie roślin sadowniczych.

Uprawa Zwalczane
choroby
Maksymalna/
zalecana
dawka dla
jednorazowego
zastosowania
Termin stosowania
Jabłoń Choroby
przechowalnicze
jabłek*
1,9 kg/ha Stosować jednorazowo na 4 tygodnie przed planowanym zbiorem
Parch jabłoni Środek stosować zapobiegawczo zgodnie z sygnalizacją lub w momencie wystąpienia pierwszych objawów choroby, od fazy zielonego pąka; opryskiwać do całkowitego zwilżenia liści i pędów
Grusza Parch gruszy
Wiśnia Gorzka
zgnilizna wiśni
Środek stosować zapobiegawczo zgodnie z sygnalizacją lub w momencie wystąpienia pierwszych objawów choroby, od fazy opadania płatków kwiatowych; opryskiwać do całkowitego zwilżenia liści i pędów
Truskawka Szara pleśń* 2,1 kg/ha Stosować zapobiegawczo od początku do końca fazy kwitnieni

O parchu jabłoni

Parch jabłonichoroba grzybowa większości gatunków drzew z rodzaju jabłoń (Malus Mill.) powodowana przez grzyb Venturia inaequalis (Cooke) Aderh., należący do typu workowców i rodziny Venturiaceae. Parch jest najpospolitszą i najgroźniejszą chorobą jabłoni. Powoduje znaczne obniżenie plonowania i zmniejszanie jego wartości oraz znaczne osłabienie drzew. Porażone owoce odmian zimowych jabłoni gorzej się przechowują lub też nie nadają się do przechowywania. Metabolity grzyba pozostałe w tkankach owoców mogą mieć dla człowieka właściwości kancerogenne.

Dscn1437

Objawy

Objawy porażenia parchem na owocach

Grzyb może porażać liście i owoce oraz – rzadziej – młode, niezdrewniałe pędy. Pierwsze objawy w postaci małych, brunatnooliwkowych plam pojawiają się na górnej stronie młodych liści krótko po rozwinięciu się pąków. W miarę rozwoju liści wielkość i liczba plam zwiększa się, tak że w końcowej fazie porażenia, zwłaszcza w warunkach sprzyjającej wilgotności, plamy mogą obejmować większość powierzchni blaszki liściowej. W końcowym okresie rozwoju chorobowego plamy stają się brunatne, ponieważ porażone części ulegają wyschnięciu i częściowej nekrozie.

Objawy na owocach są jeszcze bardziej widoczne niż na liściach. Plamy na zawiązkach owoców są zwykle duże, zlewające się i ciemne. Rosnący owoc zniekształca się i może pękać. Porażone owoce bronią się, wytwarzając w miejscu porażenia warstwę korkową. Duże straty powoduje także parch późny (przechowalniczy), które następuje tuż przed zbiorem, a choroba rozwija się w chłodni owoców. Plamy na owocach są zwykle mniejsze, czarne (nie brunatne) i lekko błyszczące.

IMG_6833

Etiologia i rozwój choroby

Grzyb wytwarza stadium konidialne bytujące pasożytniczo i stadium workowe – saprofityczne. Zarodniki workowe powstają wiosną w otoczniach na liściach z poprzedniego roku i są źródłem infekcji pierwotnych. Otocznie tworzą się na tej części opadłych liści, która jest zwrócona do góry. Dostawszy się na zwilżony liść, zarodnik workowy kiełkuje w strzępkę i dość mocno przykleja się do powierzchni liścia. Od strzępki odgałęzia się strzępka infekcyjna, która przenika przez kutikulę i pod nią na ścianie komórkowej skórki rozwijają się obficie rozgałęziona strzępnia grzybni. Grzybnia wytwarza mniej lub bardziej zwartą warstwę trzonków konidialnych, które po przebiciu kutikuli widoczne są w postaci oliwkowobrunatnego nalotu. Zarodniki konidialne są długoelipsoidalne i powstają na wszystkich porażonych częściach roślin po kilka na jednym wyrastającym z grzybni trzonku. Są źródłem infekcji wtórnej latem i jesienią, choć stwierdzono, że zimujący na pędach tzw. parch powierzchniowy tworząc konidia wiosną także może być źródłem infekcji

Największy rozwój grzyba przypada na okres wiosenny, gdy na drzewie powstaje dużo młodych, a tym samym wrażliwych liści. Stare liście są prawie całkowicie odporne na działanie grzyba. Wiosną wysiew zarodników workowych uzależniony jest od temperatury powietrza i wilgotności. Najbardziej sprzyjająca temperatura zawiera się w granicach 16–24 °C, temperatura poniżej 4 °C znacznie hamuje wysiew, a poniżej 2 °C zatrzymuje go zupełnie. Wysiew, a właściwie czynne wyrzucanie zarodników odbywa się aktywnie pod wpływem wzrostu ciśnienia osmotycznego spowodowanego deszczem lub rosą. Wysiew zarodników workowych może trwać do 10 tygodni.

za Wikipedia

IMG_1572

Jesienne opryskiwanie mocznikiem wykonuje się zwykle w październiku lub na początku listopada, najczęściej 5% roztworem mocznika (50 kg mocznika na 1000 l wody). Zabieg ten może wykonać na dwa sposoby. Oprysk wykonany mocznikiem 3–4 tygodnie przed opadnięciem liści dostarcza drzewom azotu, który jest „przenoszony” z liści do pędów w następnym sezonie. Zabieg wykonany później powoduje łatwiejszy rozkład liści przez mikroorganizmy glebowe. Wraz z liśćmi rozkładowi ulegają formy zimujące grzyba Venturia inaequalis, powodującego parcha jabłoni. Efekt jest bardziej widoczny w latach po lekkich zimach, sprzyjających procesom gnilnym. Zabieg ten warto wykonać w sadach, w których w mijającym sezonie obserwowano objawy parcha.